Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed residamus, inquit, si placet. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Urgent tamen et nihil remittunt. Duo Reges: constructio interrete. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est.
Ostendit pedes et pectus.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Bork
Ubi ut eam caperet aut quando?
Facete M.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Eam stabilem appellas.
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum
esse ducamus?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
  1. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
  2. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
  3. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
  4. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
  5. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
  6. Erat enim Polemonis.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quibusnam praeteritis? Si longus, levis dictata sunt.